Wehikuł czasu, komiks, który ukazał się w serii Adaptacje literatury to powrót do przeszłości! Chociaż oryginalna powieść H.G. Wellsa przedstawia wizje przyszłości, dla czytelnika jest opowieścią o byłej już historii. To zaiste ciekawy problem czytelniczy: kiedy wyobrażona przyszłość staje się przeszłością, to co z nią zrobić? Czy nadal będzie interesująca pod kątem tego, jak rozwinie się nasze społeczeństwo, my sami? Czy też będzie ciekawym źródłem do rozważań nad próbą przewidywania przyszłych wydarzeń, wnioskowania o konsekwencjach czynów?

W pewnym sensie Wehikuł czasu jest odpowiedzią na te pytania. Jedną z wielu, ale bardzo ważną, ponieważ oryginalne dzieło H.G. Wellsa było antyutopią. Przypomnijmy: opowiada o dziewiętnastowiecznym Podróżniku w Czasie, który chce dowiedzieć się, jaki los czeka ludzkość w odległych czasach. Okazuje się, że wyewoluowała w dwa gatunki. Jeden z nich to dobre, ale bezwolne stworzenia, a drugi to istoty drapieżne, lecz myślące. Autor w ten sposób wytyka wady społeczeństwa klasowego i przedstawia wizję degeneracji społeczeństwa.

Jak z przeniesieniem tego tematu do komiksu poradzili sobie Dobbs i Mathieu Moreau? Autorzy całkiem wiernie oddali klimat i najważniejsze zagadnienia powieści. Chociaż akcja przebiega szybko, pozwala czytelnikowi na własne przemyślenia i przedstawia dość skrupulatnie to, co za pomocą Wehikułu czasu chciał przekazać swoim czytelnikom Wells. Można odnieść wrażenie, że komiks wnosi do historii powiew świeżości: akcja nabiera dynamiki i jest bardziej emocjonująca i emocjonalna. Dzieje się to właściwie bez szkody dla czytelnika: być może argumenty autora pierwowzoru nie są tak szczegółowe, ale w głowie pozostają podobne pytania.

Wydawnictwu serdecznie dziękujemy za przesłanie egzemplarza recenzenckiego, dzięki czemu mieliśmy przyjemność przeczytania tego tytułu ❤️