Historia zaczyna się ciekawie (i tak samo kończy). Na teren zamieszkany przez rodziny borsuka i lisicy przybywa popularny artysta: wyjątkowy, jedyny w swoim rodzaju żbik Sylwester! Emocje oczekiwania na występ sięgają zenitu, każdy chciałby poznać tę niezwykłą, owianą legendą postać. Wyobrażenie o nim zderza się z rzeczywistością, a mistrz skrywa sekret, którego ujawnienie mogłoby go skompromitować. Przede wszystkim nasi mili bohaterowie są zaskoczeni, że ktoś tak sławny może być tak nieprzyjemny w obejściu. Jego grubiańskość odczuje zwłaszcza młoda lisiczka, Róża, która została potraktowana bardzo obcesowo. Do tego stopnia, że traci pewność siebie i zaczyna wątpić w podstawy swojej tożsamości. Ten wątek jest niezwykle ciekawie poprowadzony. Autorki popisały się niebywałą wręcz umiejętnością poruszenia ważnych i trudnych tematów w taki sposób, aby czytelnik niezależnie od swojego wieku i doświadczenia zrozumiał przesłanie i odnalazł coś dla siebie. Inspirują do zadawania pytań i zwiększenia samoświadomości. Doprawdy niebywałe, zwłaszcza, że książka nie traci nic ze swojej aury bezpieczeństwa i miłości, jaka panuje w krainie zamieszkałej przez bohaterów. Śliczne ilustracje moją w tym ogromny udział. Ilustratorka ma talent do ukazywania emocji nie tylko poprzez mimikę pyszczków stworzeń, ale ich całe ciała. Z jednej strony to dodatkowa ważna lekcja dla uważnych czytelników, a z drugiej ułatwienie czytania, gdyż emocje są odczytywane z grafik intuicyjnie, co pobudza empatię.

Pan Borsuk i pani Lisica. Jestem sobą to książka, przy której miło spędzi czas dukający pierwsze zdania czytelnik i towarzyszący w tym trudzie starszy mól książkowy. Nam pozostaje tylko ostrzec: chce się więcej! A historii o sympatycznych bohaterach jest więcej, bo nie wszystkie wchodzą w skład tego cyklu.