Agla. Alef została napisana, aby czytanie było radością, dla osób, które lubią czytać. Radek Rak podkreśla, że czytanie bez przyjemności byłoby jałowe. A także zwraca uwagę, że to książka o wolności i jej znajdowaniu. O niezwykłych przeobrażeniach i tajemnicach przyrody które mieszczą się w świecie na tyle małym, by można go było zamknąć w dłoni, i na tyle wielkim, by nie móc go do końca zrozumieć. Jedno i drugie nie stoi na przeszkodzie, by się tymi światami zachwycać (cytat z listu Radka Raka do czytelników).

Radek Rak zaprasza nas do świata, który jest podobny do naszego, ale inny. Który utknął w metamorfozie, ale nie przeszkadza to bohaterom powieści w rozwoju i wydobywaniu się z tego, co w ich rzeczywistości zastygło. Jeśli jest to historia o wolności wewnętrznej, to też o tym, że aby ją mieć, trzeba być upartym i ponosić tego konsekwencje (choć reperkusje swojego postępowania odczuje każdy, także ten, kto chciałby, a nie działa, wycofuje się w pół kroku, gdy coś mógłby zmienić) i systemowego zniewolenia (nad mieszkańcami tej onirycznej rzeczywistości czuwa mroczny, budzący grozę Urząd Bezpieczeństwa). 

Świat nastolatki, a właśnie nią w tym przetworzonym naszym-nie-naszym Tybil/Krakowie (który jest też trochę orwellowski, a trochę też schulzowski, znajdziemy nawet i Sienkiewicza, a jeśli zechcemy poszukać innych odniesień, zrobimy to bez problemu – jest ich sporo) jest główna postać, Sofja Kluk, to świat osamotnienia, niepewności dojrzewania, pierwszych seksualnych uniesień. Autor nie rozpieszcza naszej bohaterki, stawia przed nią kolejne wyzwania i traktuje wręcz okropnie, odzierając z ostatnich bastionów bezpieczeństwa, zmusza do rozpaczy i przeżywania niejednej tragedii. Klasycznie wręcz z trudności tych rodzi się najprawdziwsza bohaterka, tak potrzebna w fantastycznej powieści. Warto zwrócić uwagę, że cechy charakteru, które pozwoliły jej zmi erzyć się z przeciwnościami losu, mogły rozwinąć się dzięki czułej opiece ojca i bezpiecznemu otoczeniu, w którym przebywała. Przynajmniej takie było, póki rodzic czuwał nad jej losem. Sofja Kluk dotychczas żyła w świecie swojej klasy, który jest przerażająco hierarchiczny, zimny i dwulicowy (Radek Rak podkreśla, że nie jest to powieść o klasowości, ale aspekt ten jest ciekawy pod kątem dojrzewania Sofji). W związku z tym przynależni do niej szczęśliwcy żyją z klapkami na oczach, nie dostrzegając pracy innych i traktując ich przedmiotowo. Pokazuje też, jak przynależność do warstwy społecznej wyższej lub niższej rangi wpływa nie tylko na charakter postaci, ale także sposób, w jaki się on ukazuje światu i jakie są tego skutki. Dopiero w momencie, gdy traci ochronę swoich opiekunów może tę prawdę dostrzec w pełni. I w pewien, zupełnie inny sposób, być wolną.

Tak jak Radek Rak pisze obrazami, tak Igor Myszkiewicz opowiada rysunkami, dodając historii o Sofji Kluk dodatkowego sznytu. Autor ilustracji znany jest szerzej jako autor komiksów (na przykład Kryzys Wieku), i licznych ilustracji książek czy gier fabularnych. pełni także funkcję kustosza i plastyka zielonogórskiego Muzeum Ziemi Lubuskiej. Opowieść jest wystarczająco piękna, aby w pełni uszczęśliwić czytelnika. Decyzja, aby powieść okrasić jeszcze przepysznymi rysunkami, świadczy tylko o tym, że wydawcy i autorzy chcieli tą książką czytelników rozpieścić. Udało się! Gorąco polecamy.

Laureat Nike wraca do żywiołu, w którym czuje się najlepiej

Sekrety metamorfoz – wywiad z Radkiem Rakiem

Recenzja patronacka Wielkiego Buka

Rozmowa z Radkiem Rakiem – audycja radiowa

Wydawnictwu Powergraph serdecznie dziękujemy za przesłanie egzemplarza recenzenckiego, dzięki czemu mieliśmy przyjemność przeczytania tego tytułu ❤️