Las opowiada o chłopcu, który mierzy się ze smutkiem podczas pogrzebu. Wymyka się ze stypy i trafia do lasu pełnego przerażających potworów i straszydeł. Pomiędzy drzewami majaczą śledzącego go oczy, a w ściółce leżą kości. Lepiej nie mówić, co znajduje się w koronach drzew czy co spotka na wybranej przez siebie ścieżce! Chociaż droga jest przerażająca, na samym końcu czeka zmarły. Mają okazję się pożegnać i ukoić smutek. Dzięki temu opowieść, z początku mroczna i przypominająca horror, zamienia się w ciepłą historię o wzajemnej miłości. 

Las można zinterpretować bardzo symbolicznie. Śmierć, z którą zetknął się chłopiec, przeraża go, kojarzy się z cierpieniem i stanowi zakończenie relacji, odbiera mu ukochane ramiona, w których czuł się bezpiecznie. Jest samotny, otacza go smutek. Jednak w pewnym momencie wspomnienie staruszka ożywa. Czeka na niego pod świeżą warstwą wydarzeń. Chłopiec odkrywa, że to, co razem przeżyli, zawsze będzie dla niego ważne i będzie stanowiło podporę. Las przestaje być straszny.

Zimny dreszczyk na plecach, który towarzyszy czytelnikowi przez większość albumu, zrównoważony jest onirycznym klimatem i czułym zakończeniem. Las można odczytywać z pewnością jeszcze na wiele sposobów. Jest to jedna z tych pozycji, do których można wielokrotnie wracać, ciesząc się pięknem ilustracji i szukając odpowiedzi na pytania, jakie niejeden raz postawi przed czytelnikiem życie. Gorąco polecamy!

Wydawnictwu serdecznie dziękujemy za przesłanie egzemplarza recenzenckiego, dzięki czemu mieliśmy przyjemność przeczytania tego tytułu ❤️